| Autor: Magdalena Markiewicz | 99 |
Strony: 99-119
full text
A banking union, named as an integrated financial framework, is the answer for instabilities in financial systems after the crisis in 2008–2009. Its components are: a unified European system of banking supervision, a common framework for restructuring and liquidation of banks, as well as European deposit guarantee system covering national deposit guarantee schemes operating on the basis of common standards. The main aim of a banking union is to strengthen the supervisory arrangements of the banking sector in the international scale. Important competences will be settled in the European Central Bank, being the institution in charge of supervision of all banks from the euro area. The introduction of the ECB as the parent supervisory authority is projected to reduce the negative effects of the occurrence of a conflict between home country control in contrary to host country control, which will be particularly important within the supervision of financial conglomerates.
The largest banks operating in Europe are noting the huge involvement in Central and Eastern Europe, what implicates the importance of creation of a banking union in cooperation with supervisors from CEE countries. The countries existing outside the euro area will be able to proceed an integrated system of banking supervision, but without voting rights in the process of making important decisions. The issue of unequal treatment of this group of countries is raised by them in the context of a dilemma: to join or not to join an integrated financial framework. Among the benefits associated with participation in the banking union it should be mentioned increase in safety system and financial stability. The countries, in which there are operating banks with foreign capital, will have one partner in supervisory (ECB) instead of cooperation with several national supervisors. The benefits and costs associated with the accession to the banking union should be considered in the long-term, since many aspects are still not precise from the point of view of CEE countries. The priority will be strengthening the stability of the banking sector and the banking supervision.
Kompetencje nadzoru bankowego w krajach Europy Środkowej i Wschodniej w kontekście unii bankowej w Unii Europejskiej
Unia bankowa, czyli zintegrowane ramy finansowe, to odpowiedź na niestabilność systemów finansowych po kryzysie w latach 2008–2009. Jej elementami są: jednolity europejski system nadzoru bankowego, wspólne ramy restrukturyzacji i likwidacji banków, a także europejski system gwarancji depozytów, obejmujący krajowe systemy gwarancji depozytów działające na podstawie
wspólnych standardów. Głównym celem unii bankowej jest wzmocnienie mechanizmów nadzoru systemu bankowego na skalę międzynarodową. Najważniejsze kompetencje leżą w gestii Europejskiego Banku Centralnego (EBC) jako instytucji odpowiedzialnej za nadzór nad wszystkimi bankami ze strefy euro. Wprowadzenie EBC jako organu nadzoru zakłada zmniejszenie negatywnych skutków wystąpienia konfliktu między organami nadzoru z różnych krajów, co jest szczególnie istotne w ramach nadzoru konglomeratów finansowych.
Największe banki działające w Europie są mocno zaangażowane w Europie Środkowej i Wschodniej. Kraje spoza strefy euro będą mogły przystąpić do zintegrowanego systemu nadzoru bankowego, lecz bez prawa głosu w procesie podejmowania ważnych decyzji. Kwestia nierównego traktowania różnych grup krajów jest podnoszona przez kraje spoza strefy euro w kontekście dylematu: przystąpić lub nie przystąpić do unii bankowej. Wśród korzyści związanych
z uczestnictwem w unii bankowej należy wymienić wzrost bezpieczeństwa i stabilności systemu finansowego. Ponadto kraje, w których działają banki z udziałem kapitału zagranicznego, będą miały jednego partnera w zakresie nadzoru, którym będzie EBC, w miejsce współpracy z kilkoma nadzorcami. Korzyści i koszty związane z przystąpieniem państw EŚW do unii bankowej powinny być rozpatrywane w perspektywie długoterminowej, zwłaszcza że jeszcze nie określono precyzyjnie wielu aspektów jej funkcjonowania. Dla krajów EŚW priorytetem będzie z pewnością wzmocnienie stabilności sektora bankowego i nadzoru bankowego.
full textA banking union, named as an integrated financial framework, is the answer for instabilities in financial systems after the crisis in 2008–2009. Its components are: a unified European system of banking supervision, a common framework for restructuring and liquidation of banks, as well as European deposit guarantee system covering national deposit guarantee schemes operating on the basis of common standards. The main aim of a banking union is to strengthen the supervisory arrangements of the banking sector in the international scale. Important competences will be settled in the European Central Bank, being the institution in charge of supervision of all banks from the euro area. The introduction of the ECB as the parent supervisory authority is projected to reduce the negative effects of the occurrence of a conflict between home country control in contrary to host country control, which will be particularly important within the supervision of financial conglomerates.
The largest banks operating in Europe are noting the huge involvement in Central and Eastern Europe, what implicates the importance of creation of a banking union in cooperation with supervisors from CEE countries. The countries existing outside the euro area will be able to proceed an integrated system of banking supervision, but without voting rights in the process of making important decisions. The issue of unequal treatment of this group of countries is raised by them in the context of a dilemma: to join or not to join an integrated financial framework. Among the benefits associated with participation in the banking union it should be mentioned increase in safety system and financial stability. The countries, in which there are operating banks with foreign capital, will have one partner in supervisory (ECB) instead of cooperation with several national supervisors. The benefits and costs associated with the accession to the banking union should be considered in the long-term, since many aspects are still not precise from the point of view of CEE countries. The priority will be strengthening the stability of the banking sector and the banking supervision.
Kompetencje nadzoru bankowego w krajach Europy Środkowej i Wschodniej w kontekście unii bankowej w Unii Europejskiej
Unia bankowa, czyli zintegrowane ramy finansowe, to odpowiedź na niestabilność systemów finansowych po kryzysie w latach 2008–2009. Jej elementami są: jednolity europejski system nadzoru bankowego, wspólne ramy restrukturyzacji i likwidacji banków, a także europejski system gwarancji depozytów, obejmujący krajowe systemy gwarancji depozytów działające na podstawie
wspólnych standardów. Głównym celem unii bankowej jest wzmocnienie mechanizmów nadzoru systemu bankowego na skalę międzynarodową. Najważniejsze kompetencje leżą w gestii Europejskiego Banku Centralnego (EBC) jako instytucji odpowiedzialnej za nadzór nad wszystkimi bankami ze strefy euro. Wprowadzenie EBC jako organu nadzoru zakłada zmniejszenie negatywnych skutków wystąpienia konfliktu między organami nadzoru z różnych krajów, co jest szczególnie istotne w ramach nadzoru konglomeratów finansowych.
Największe banki działające w Europie są mocno zaangażowane w Europie Środkowej i Wschodniej. Kraje spoza strefy euro będą mogły przystąpić do zintegrowanego systemu nadzoru bankowego, lecz bez prawa głosu w procesie podejmowania ważnych decyzji. Kwestia nierównego traktowania różnych grup krajów jest podnoszona przez kraje spoza strefy euro w kontekście dylematu: przystąpić lub nie przystąpić do unii bankowej. Wśród korzyści związanych
z uczestnictwem w unii bankowej należy wymienić wzrost bezpieczeństwa i stabilności systemu finansowego. Ponadto kraje, w których działają banki z udziałem kapitału zagranicznego, będą miały jednego partnera w zakresie nadzoru, którym będzie EBC, w miejsce współpracy z kilkoma nadzorcami. Korzyści i koszty związane z przystąpieniem państw EŚW do unii bankowej powinny być rozpatrywane w perspektywie długoterminowej, zwłaszcza że jeszcze nie określono precyzyjnie wielu aspektów jej funkcjonowania. Dla krajów EŚW priorytetem będzie z pewnością wzmocnienie stabilności sektora bankowego i nadzoru bankowego.